Anky

We kregen een berichtje van wanhopige eigenaren die niet meer wisten wat ze met (M)anky moesten doen. De arme schat woonde alleen op een kamer, kreeg wel af en toe visite, maar was vaak alleen. Lopen wilde ze niet. Ze had nog maar drie pootjes, een van haar voorpootjes was geamputeerd nadat het mank werd. Waarom het mank werd is niet onderzocht. En daarmee is ook niet gekeken naar de vraag of Anky wel op 3 poten zou kunnen leven. De dierenarts ter plekke had gezegd dat ‘Anky zo nu eenmaal was”. En dus bleef Anky zoals ze was. Steeds verder achteruit tot ze echt nog maar op een zij wilde liggen. Anky kwam naar het Katshuisch en op de rontgenfoto’s die we snel maakten was te zien dat al haar botjes niet mooi eruitzagen. Ook haar spieren waren er slecht aan toe. Begonnen met prednison en fysiotherapie. Allebei vond ze heerlijk. Toen we probeerden te minderen met de prednison ging ze direct achteruit. Dus doorgegaan op een hoog niveau. De fysio vond ze echt geweldig. Daar kon ze zo van genieten. Helaas boekte Anky eigenlijk geen vooruitgang en hebben we besloten haar te laten gaan. We waren te laat. Anky ligt begraven in de Katshuisch-tuin bij de anderen. Anky wordt herinnerd als een prachtig meisje, met de mooiste ogen en met de meest vervelende geschiedenis. Wij huilen om Anky, maar zijn ook dankbaar dat er een einde aan haar lijdensweg is gekomen.