Willem

Willem werd geboren op 10 oktober 2018, tenminste, dat is een schatting vanuit Turkije, het land waar hij vandaan komt.
Willem had al aardig wat achter de rug voordat hij in het Katshuisch kwam. In Turkije is hij waarschijnlijk twee keer aangereden door een auto. De dierenarts die hem heeft geholpen deed z’n best maar zette de plaat die zijn pootje bij elkaar moest houden aan de verkeerde kant van zijn gewricht. Toen hij in het Katshuisch kwam hebben we zo snel mogelijk die plaat eruit laten halen, maar toen zag onze chirurg ook direct dat Willem er niet goed aan toe was, zijn botten waren niet mooi. Ook had hij een flinke ontsteking in zijn bekkie. We lieten zijn tanden trekken omdat we dachten dat het daarvandaan zou komen. Maar helaas bleef hij ontstekingen houden. De internist haalde hem compleet door de molen. We konden niets vinden; behalve de conclusie dat hij het niet zou gaan redden. Met prednison probeerde we zijn resterende tijd fijn te maken. De bezoekjes naar de dierenarts waren veel te veel voor deze gekwetste jongen, dus kwam de dierenarts voortaan een keer in de vier weken naar het Katshuisch, om hem hier zijn prednison-prik te geven. Een prednison-prik. Ja inderdaad, Willem was er de kat niet naar om iedere dag medicijnen te krijgen. En iedere dag een kat opjagen om medicijnen te geven; dat doen we niet in het Katshuisch. De prednison-prik was de enige mogelijkheid om hem zonder al te veel stress nog een fijne tijd te geven. En dat lukte, bijna een jaar lang. Tot zijn gedrag begon te veranderen; Hij werd lief, wilde graag aangehaald worden, ik mocht hem zelfs optillen. Hoe fijn dat gedrag ook was, het was niet des Willems. We prikten nog een keer bloed en zagen wat we al wisten. We moesten Willem laten gaan. Wat hadden we Willem graag de wereld gegeven.